Εσπερίδα για το ελαιόλαδο πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη το βράδυ στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Σητείας. Την εκδήλωση διοργάνωσαν Ελαιουργικοί Συνεταιρισμοί Λασιθίου και η εταιρία «Foodstandard» υπό την αιγίδα του Δήμου Σητείας.
Παρουσία αρκετού κόσμου, εκπρόσωπων συνεταιρισμών, παραγωγών, αλλά και της αυτοδιοίκησης -μεταξύ των οποίων ο Δήμαρχος Σητείας κ. Θοδωρής Πατεράκης και ο Αντιδήμαρχος κ. Νίκος Λαντζανάκης- έγινε αναφορά στο ελαιόλαδο, στο Σητειακό και γενικότερα το ελληνικό, που έτσι κι αλλιώς είναι το καλύτερο ελαιόλαδο στον κόσμο, όπως αναδείχθηκε και στην διάρκεια της εκδήλωσης. Παράλληλα έγινε ενημέρωση για τα κοινοτικά προγράμματα και για την σωστή χρήση αυτών. Οι εκπρόσωποι των συνεταιρισμών παρουσίασαν τα αποτελέσματα από την συμμετοχή τους στο τριετές πρόγραμμα των Οργανώσεων Ελαιουργικών Φορέων (Ο.Ε.Φ).
Ο κουμπαράς
Ο Διευθυντής της Foodstandard κ. Στέλιος Δρυς -με καταγωγή από το Λασίθι- δήλωσε: «Στο πλαίσιο προγραμμάτων για το ελαιόλαδο που υλοποιεί η εταιρία, ολοκληρώνεται η τρέχουσα τριετία και αρχίζει η επόμενη, η οποία εκτιμώ ότι θα συνεχιστεί με τα ίδια θετικά αποτελέσματα. Δραστηριοποιούμαστε σε πολλές περιοχές της χώρας εκτός από το Λασίθι. Στην Μεσσηνία, την Λακωνία, την Μυτιλήνη, την Νάξο κλπ. Δουλεύουμε με 28 γεωπόνους.
Τα χρήματα των προγραμμάτων αυτών προέρχονται από την παρακράτηση των επιδοτήσεων των παραγωγών, δηλαδή αν ένας παραγωγός λαμβάνει 100 € επιδότηση από την Ε.Ε., σε επίπεδο Βρυξελών, κρατούνται 2 €, δηλαδή το 2%. Δημιουργείται ένας κουμπαράς και κάθε τρία χρόνια τα χρήματα αυτά επιστρέφονται στους ελαιοπαραγωγούς υπό μορφή δράσεων δευτέρου επιπέδου. Παράδειγμα, ο συνεταιρισμός παίρνει ένα κλαρκ, για να εξυπηρετηθούν οι παραγωγοί, γίνεται η πιστοποίηση των παραγωγών κάνοντας αναλύσεις φυτοφαρμάκων, μπορούν οι συνεταιρισμοί και οι παραγωγοί να προμηθευτούν εργαλεία. Στην πραγματικότητα τα χρήματα αυτά δίδονται για να παρακολουθήσει ο παραγωγός και οι συνεταιρισμοί τις εξελίξεις στον τομέα του ελαιολάδου για να μην μείνουν πίσω ποιοτικά και ανταγωνιστικά».
Οι συνεταιρισμοί
Στο πρόγραμμα συμμετέχουν οι συνεταιρισμοί Ζάκρου, Παλαικάστρου, Σταφιδικός Ελαιουργικός Συνεταιρισμός Σητείας, Λιθινών και Κουτσουρά και Πεύκων. «Είναι μία ημέρα γιορτής κατά την οποία οι Πρόεδροι των συνεταιρισμών που υλοποίησαν με επιτυχία τα προγράμματα αυτά αναφέρονται στο περιεχόμενο αυτών, στην χρησιμότητα τους προς όφελος πάντα των παραγωγών καθώς και στον σχεδιασμό τους για την επόμενη τριετία», τόνισε ο κ. Δρυς.
Οι εκπρόσωποι των Συνεταιρισμών αναφέρθηκαν στην συμμετοχή τους στο πρόγραμμα υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων ότι με την υλοποίηση τριετούς πλάνου των Ο.Ε.Φ. επιτυγχάνονται η εκπαίδευση των ελαιοπαραγωγών, η πιστοποίηση των παραγωγών και του παραγόμενου προϊόντος, η διεξαγωγή αναλύσεων υπολειμμάτων φυτοπροστατευτικών προϊόντων κι εδάφους, η καθιέρωση συστήματος ιχνηλασιμότητας για τον έλεγχο του ελαιολάδου ΠΟΠ Σητεία και η καθιέρωση συστημάτων ασφάλειας και υγιεινής στις εγκαταστάσεις τους. Ο κάθε Συνεταιρισμός επιπρόσθετα παρουσίασε τη δράση του, τις προμήθειες, ανάλογα με τις ανάγκες του και τις ανάγκες των παραγωγών του.
Το καλύτερο λάδι
Η δημοσιογράφος κ. Ελένη Ψυχούλη αναφέρθηκε στο «καλύτερο λάδι της Ελλάδας». Μέσα από μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παρουσίαση που περιελάμβανε πέντε πεντάλεπτες εκπομπές από μία καμπάνια που έγινε στο Ιnternet με τίτλο «Η μάχη του ελληνικού λαδιού» αναδείχθηκε ότι το ελληνικό, το κρητικό, το μεσσηνιακό κλπ. είναι το καλύτερο λάδι στον κόσμο, όπως χαρακτηριστικά λέει και μία διάσημη Σεφ από την Αυστραλία.
«Πλέον για να επιβιώσει το ελαιόλαδο», τόνισε η κ. Ψυχούλη, «πρέπει να υπάρξει ομαδική εργασία. Οι εποχές έχουν αλλάξει. Όντως έχουμε το καλύτερο λάδι στον κόσμο κι ακόμη δεν έχει πάρει τη θέση που του αξίζει παγκόσμια. Το να λέμε ότι έχουμε το καλύτερο λάδι, αλλά να το πληρωνόμαστε φθηνά δεν σημαίνει κάτι.
Για να μπούμε λοιπόν στην νέα εποχή και να μην κάνουμε τα λάθη του παρελθόντος, πρέπει να είμαστε όλοι συντονισμένοι. Να σκεφτούμε ότι το ελαιόλαδο είναι ελληνικό κι όλοι να κάνουμε ομάδες, ο καθένας στον τόπο του, που να λειτουργούν συντονισμένα. Με κοινές πρακτικές που να ξεκινάνε από το χωράφι.
Διότι η παράδοση έχει πολύ μεγάλη αξία. Όταν μιλάμε π.χ. για το κρητικό τυρί, αν δεν ακολουθήσεις την παραδοσιακή συνταγή, δεν θα υπάρξει κρητικό τυρί. Στην ελιά όμως δεν συμβαίνει το ίδιο. Πλέον για να βγάλεις ένα ποιοτικό λάδι, πρέπει να ξεχάσεις τον τρόπο που ελαιοποιούσαν οι παππούδες μας και να μπεις στην νέα εποχή.
Διότι υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός. Μέχρι την Ιαπωνία και στην Αυστραλία έχουν φυτέψει ελιές. Αν δεν κάνουμε κάτι στον σύγχρονο κόσμο θα το χάσουμε κι αυτό, όπως χάσαμε την φέτα και άλλα.
Νέες λοιπόν εποχές, νέες τεχνολογίες, πρακτικές, νέοι τρόποι πώλησης και διοχέτευσης στην αγορά. Αυτό νομίζω ότι είναι το μήνυμα».
