Τι είδαμε, τι ακούσαμε τρεις ημέρες στο Στρασβούργο προσκεκλημένοι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Γιώργος Ηλιόπουλος
Ο φόβος να δοθούν λαϊκίστικες απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα, διακατέχει τις κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εν όψει των Ευρωεκλογών. Οι αξιωματούχοι παρακολουθούν με αγωνία εάν θα φουντώσει το κύμα του Ευρωσκεπτικισμού και με ποιο τρόπο αυτό θα εκφραστεί στην κάλπη. Ορισμένοι αναγνωρίζουν ότι η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών έχει δημιουργήσει ένα ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον στις περισσότερες χώρες. Έτσι, ενώ οι αριθμοί ευημερούν, εκατομμύρια Ευρωπαίων νοιώθουν αποξενωμένοι και οικονομικά παραγκωνισμένοι. Είναι μερικές μόνο από τις παρατηρήσεις που ακούσαμε οι διαπιστευμένοι συντάκτες μέσα στους χώρους συνεδριάσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του Στρασβούργου, στην τελευταία σύνολο της Ολομέλειας πριν τις Ευρωεκλογές. Το Agropress, συμμετείχε στην συγκεκριμένη αποστολή μαζί με άλλους δημοσιογράφους πανελλαδικών και τοπικών μέσων ενημέρωσης.
ΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
Βρεθήκαμε λοιπόν στους χώρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όπου κτυπάει η καρδιά της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Στις Ευρωεκλογές μεταξύ των χωρών που θα ψηφίσουν θα είναι και το Ηνωμένο Βασίλειο και το μήνυμα της κάλπης αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον από τις υπόλοιπες κυβερνήσεις. Ο λόγος που θα προσέλθουν στις κάλπες οι Βρετανοί είναι επειδή δεν υπάρχει επαρκής χρόνος για την επικύρωση μιας συμφωνίας για το Brexit από το κοινοβούλιο το προηγούμενο διάστημα.
«Θα χουμε ανατροπές;» ρωτάμε με νόημα Ευρωπαίο αξιωματούχο και συνομιλητή μας. «Κανείς δεν ξέρει. Ίσως ψάχνουν πάτημα για να αλλάξουν την απόφασή τους για έξοδο. Ίσως πάλι επιβεβαιώσουν την έξοδο» μας απαντάει σαρκαστικά.
Οι χώροι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι μια κυψέλη νευρώδους λήψης αποφάσεων, κάτι που διαπιστώνεις από τα πηγαδάκια στους απέραντους διαδρόμους του, μέχρι και την αχανή αίθουσα συνεδριάσεων. Παντού στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κουστούμια που προσπαθούν να βρουν μια κοινή γλώσσα στα προβλήματα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Άλλωστε το Στασβούργο είνια μια πόλη της Γαλλίας, κοντά στα σύνορα με τη Γερμανία, που ουσιαστικά ζει από τις συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου. Για τρεις ημέρες ανά μήνα, που συνεδριάζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην συγκεκριμένη πόλη εκτός Βρυξελλών, οι ρυθμοί αλλάζουν, αφού πάνω από 10.000 άτομα προστίθενται στον πληθυσμό της πόλης. Οι τιμές των εστιατορίων και των ξενοδοχείων διπλασιάζονται και αυτός είναι και ο λόγος που οι τουρίστες αποφεύγουν τον συγκεκριμένο προορισμό τις επίμαχες ημερομηνίες.
ΑΛΣΑΤΙΑ: ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ
Το Στρασβούργο είναι κτισμένο στην δυτική όχθη του Ρήνου και διασχίζεται από τον Ιλλ, έναν από τους παραποτάμους του Ρήνου, ο οποίος είναι πλωτός στο μεγαλύτερο μέρος του, ενώ υπάρχουν και πολλά κανάλια, σχεδόν σε κάθε σημείο. Κατά τον γαλλογερμανικό πόλεμο η πόλη πολιορκείται και τελικά το 1870 παραδίδεται στη Γερμανία. Η Γαλλία χάνει το Στρασβούργο και ολόκληρη την Αλσατία- Λωρραίνη, η οποία ενσωματώνεται πλέον στην Γερμανική Αυτοκρατορία. Το 1918 ο Γάλλος στρατηγός Γκουρώ (Gouraud) εισέρχεται στο Στρασβούργο, το οποίο επιστρέφει στο Γαλλικό κράτος. Οι Γερμανοί κατάφεραν να την κατακτήσουν και πάλι στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο και τελικά το 1944 απελευθερώθηκε από τη Μεραρχία του Στρατηγού Λεκλέρ.
Η Αλσατία είναι γνωστή για τις φοβερές μπύρες που παράγει αλλά και για τα συγκλονιστικότερα κρασιά από την ποικιλία Riesling καθώς επίσης και για τα Pinot Noir τα οποία όμως δεν έχουν το βάθος των κρασιών της Βουργουνδίας. Σύμβολο της πόλης αποτελεί ο ύψους 149 μέτρων γοτθικός Καθεδρικός Ναός του Στρασβούργου, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1439 και ήταν το ψηλότερο κτήριο στον κόσμο από το 1625 έως το 1847. Τα τελευταία χρόνια έχει κηρυχθεί σε κατάσταση ανάγκης από το Γαλλικό Κράτος, καθώς είναι κατασκευασμένος από ένα ασυνήθιστο είδος σκληρού πετρώματος, το οποίο, όμως, διαβρώνεται με την πάροδο του χρόνου. Μέχρι σήμερα συνεχίζονται οι εργασίες συντήρησης και αναστήλωσης του, όπως διαπιστώσαμε και η επίσκεψή του επιτρέπεται μόλις τρεις ώρες την ημέρα. Το κέντρο του Στρασβούργου, που είναι και το πιο ρομαντικό, ονομάζεται Petit France, μιας και το ποτάμι που το διασχίζει φέρει πολλές ομοιότητες με τον Σηκουάνα του Παρισιού. Αξίζει κανείς να χαθεί στα στενά του και να δοκιμάσει τους θησαυρούς της τοπικής γαστρονομίας με παράδοση αιώνων. Μια πόλη που αρχιτεκτονικά διαθέτει την αυστηρότητα του γερμανικού ρυθμού που συνυπάρχει με την γαλλική αύρα. Αξίζει να την επισκεφτείτε και σε περίοδο που δεν συνεδριάζει το Ευρωκοινοβούλιο για να απολαύσετε τη φινέτσα, την ησυχία και τον πολιτισμό σε όλα τα επίπεδα.
