Οι νέοι αγρότες του προγράμματος του 2014 έχουν αρχίσει να αναρωτιόνται εάν το Ελληνικό κράτος τους θέλει στην ύπαιθρο ή όχι. Εάν το ελληνικό κράτος τους θέλει δραστήριους και σοβαρούς. Δυο είναι οι βασικοί λόγοι αυτής της αμφιβολίας.
Αυτοί οι νέοι που ξεκίνησαν με τις ευλογίες και την έγκριση του κράτους το αγροτικό επάγγελμα το 2014 μέσω του προγράμματος πρώτης εγκατάστασης των γεωργών, και τρία χρόνια μετά την ένταξή τους, το καλοκαίρι του 2017 έλαβαν και την υποχρεωτική εκπαίδευσή τους, η οποία είναι και υποχρέωση του προγράμματος. Μια εκπαίδευση που ήρθε πολύ αργά – 3 χρόνια μετά την έναρξη των δραστηριοτήτων τους και αφού οι αγρότες είχαν μάθει τη δουλειά στην πράξη. Οξύμωρο δεν είναι; Υπόσχεσαι και δεσμεύεις κάποιον ότι θα τον εκπαιδεύσεις για να μάθει την καινούρια του δουλειά αλλά καθυστερείς την εκπαίδευση για 3 χρόνια. Μήπως τελικά δεν τους θέλουμε εκπαιδευμένους τους νέους μας αγρότες;
Επισημαίνεται ότι για αυτή την αργοπορία ουδόλως ευθύνονται οι νέοι αλλά η διοίκηση αφού τα εκπαιδευτικά σεμινάρια είναι αποκλειστικής αρμοδιότητας ΕΛΓΟ – δηλαδή δημόσιου φορέα που επιβλέπεται από το ΥΠΑΑΤ. Οι αγρότες δηλαδή δεν μπορούν να επιλέξουν που και πότε θα εκπαιδευτούν. Ακόμα και εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν επιπλέον χρήματα για πρόσθετα προγράμματα κατάρτισης δεν ήξεραν τι να κάνουν διότι δε γνώριζαν τι θα κάλυπταν τα υποχρεωτικά προγράμματα.
Μετά την εκπαίδευση, οι αγρότες ενημερώθηκαν ότι θα ελάμβαναν και τη δεύτερη δόση ενίσχυσης από το πρόγραμμα, η οποία αποτελεί απαραίτητη ένεση ρευστότητας. Προϋπόθεση για αυτή τη δόση ήταν η κατάρτισή τους, άρα λογικά όλοι περίμεναν ότι ένα εξάμηνο μετά το πέρας των εκπαιδεύσεων θα είχαν πληρωθεί. Όμως ακόμα δεν έχει γίνει αυτή η πληρωμή για λόγους που δε γνωρίζουμε. Εάν μάλιστα συνυπολογίσουμε ότι αυτή την εποχή τρέχει η πρόσκληση των σχεδίων βελτίωσης, και ότι για να συμμετέχουν οι νέοι, απαιτείται η ύπαρξη ρευστότητας, αναρωτιόμαστε εάν η καθυστέρηση της πληρωμής είναι σκόπιμη για να μη μπορούν να συμμετάσχουν στην πρόσκληση των σχεδίων βελτίωσης.
Οι νέοι αγρότες του 2014 ζητούν άμεση καταβολή της β δόσης την οποία δικαιούνται και χρειάζονται για να προχωρήσουν με το επιχειρηματικό τους σχέδιο.
Εάν στα παραπάνω συνυπολογίσουμε και τη μεγάλη πίκρα που προκαλεί το γεγονός ότι
• το νέο πρόγραμμα του 2017 έχει πολύ μικρότερη δέσμευση παραμονής στο επάγγελμα από ότι αυτό του 2014 και ότι
• οι νεότεροι ενταγμένοι θα αποδεσμευτούν νωρίτερα από τους παλαιότερους,
τότε κατανοούμε ότι οι δικαιούχοι του 2014 έχουν κάθε δίκιο να ζητάνε λύσεις στα προβλήματά τους. Και απλήρωτοι και δεσμευμένοι ; Μήπως δημιουργούμε διαφορετικές ταχύτητες;
Οι νέοι αγρότες όλων των προγραμμάτων παλιών και μελλοντικών πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν την κατάρτιση τους και να μπορούν να τη λάβουν πριν ξεκινήσουν ή το αργότερο εντός του πρώτου έτους εγκατάστασης .
Καλούμε το ΥΠΑΑΤ να δει με τη δέουσα σοβαρότητα τα θέματα αυτά και να δράσει άμεσα.